پژوهشگران برای مطالعه‌ی اعمال متابولیکی گلوکوکورتیکوئیدها در کبد، با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته، فعالیت گیرنده‌ی آن‌ها را که گیرنده‌ی گلوکوکورتیکوئیدی نامیده می‌شود، مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها کبد موش‌ها را هر چهار ساعت در طول روز و شب تجزیه و تحلیل کردند. موش‌ها یا در شرایط طبیعی قرار داشتند یا از رژیم‌های غذایی پرچرب تغذیه می‌کردند. آن‌ها سپس از تکنولوژی‌های پیشرفته ژنومیک، پروتئومیک و بیوانفورماتیک استفاده کردند تا نشان دهند که گیرنده‌ی گلوکوکورتیکوئید، کی و کجا اثرات متابولیکی خود را اعمال می‌کند. پژوهشگران تأثیر حاصل از افزایش ترشح گلوکوکورتیکوئیدها را در چرخه‌ی ۲۴ ساعته متابولیسم کبد تشریح کردند. آن‌ها توانستند نشان دهند که چگونه گلوکوکورتیکوئیدها متابولیسم را در جریان ناشتا (وقتی موش‌ها خواب بودند) و در جریان سیری (وقتی آن‌ها فعال بودند)، با اتصال به ژنوم که وابسته به زمان بود، تنظیم می‌کنند.
غذایی که ما می خوریم روی ساعت‌های درونی بدنمان تأثیر داشته و می‌تواند پاسخ هورمونی بدن را تغییر دهد. برای نخستین بار، نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که چگونه هورمون‌های گلوکوکورتیکوئیدی مانند کورتیزول، سطوح قند و چربی را به‌طور متفاوتی طی ۲۴ ساعت شبانه روز و در جریان سیری و ناشتا، استراحت و فعالیت و شب و روز کنترل می‌کنند. پژوهش جدید که روی موش‌ها انجام شده است، نشان می‌دهد که چرخه‌ی متابولیکی وابسته به زمان، با رژیم غذایی پرکالری دچار تغییر می‌شود. از آن جایی که گلوکوکورتیکوئیدها به‌عنوان داروهایی برای درمان بیماری‌های التهابی مورد استفاده قرار می‌گیرند، این یافته‌ها نشان می‌دهند که پاسخ بیماران لاغر و چاق در برابر درمان‌های استروئیدی یکسان نیست. این پژوهش همچنین نشان دهنده‌ی عملکرد بیولوژیکی ریتم‌های روزانه‌ی ترشح هورمون (ترشح زیاد قبل از بیدار شدن از خواب و سیری، ترشح کم در هنگام خواب و ناشتا) و نیز چرخه‌های روزانه‌ی ذخیره یا آزاد شدن قند و چربی در کبد است.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
